Κάποιες φορές θυμάμαι πόσο σ' αγαπώ
Sometimes I Remember How Much I Love You
Marija Avramovic
Έχω τη δύναμη να ταξιδεύω στο χρόνο. Το πνεύμα μου δεν γνωρίζει τα όρια του χρόνου και ψάχνει τα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής μου.
Το έργο είναι βασισμένο στην ιστορία μιας γυναίκας από την Κύπρο που πάσχει από αλτσαχάιμερ. Παρουσίαζει τις τρεις ιδέες (εικόνες) του άντρα της που συνυπάρχουν στην καθημερινότητά της: η πραγματικότητα ενός άντρα σε προχωρημένη ηλικία, ένας τέλειος ξένος και ο νεαρός εραστής της εποχής που γνωρίστηκαν. Το μυαλό της είναι μπερδεμένο, φτιαγμένο από αποκόμματα και οι πραγματικότητες μπορούν να αλλάξουν με απρόβλεπτο τρόπο.
Το διαφανές νάυλον επιτρέπει να αντιληφθούμε τις τρεις αυτές πραγματικότητες ταυτόχρονα ως ξεχωριστές ή ως αναμεμειγμένες, από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Κάθε πραγματικότητα έχει ισχύ και είναι αναντίρρητη καθ’ αυτή, αλλά παραμένει αδιαχώριστη από τις άλλες, με τις οποίες συνδέεται με σκέψεις και αισθήματα. Αυτά τα αισθήματα δημιουργούν σύμπαντα κάποιες φορές, ευχάριστα, γεμάτα από τη χαρά ενός ερωτευμένου κοριτσιού. Άλλες φορές είναι βαριά και δυσάρεστα. Το εύθραυστο και ασταθές του υλικού που χρησιμοποιώ με κάνει να το συγκρίνω με το ανθρώπινο μυαλό και τις αναμνήσεις του. Και αυτό είναι χαοτικό, γεμάτο κόμπους, εφήμερο, απατηλό...
Σε ένα κόσμο όπου η τραγωδία είναι αναπόφευκτη, αυτή η ασθένεια δίνει μυστικές δειξόδους και συντόμια σε αγαπημένες μνήμες.
Marija Avramovic
I have the power of time traveling. My mind doesn’t know for time barriers and it seeks willingly the happiest years of my life.
The work is based on a story of a woman with Alzheimer’s living in Cyprus. It depicts the three ideas (images) of her husband that exist in her everyday life: the reality of a man in old age, a complete stranger and the young lover from the time when they met each other. Her mind is puzzled, made of pieces and her realities can change unpredictably.
The transparent nylon allows us to witness the three realities and to perceive them both separately or all in the same time, from different perspectives. Every reality is strong and undeniable in itself, but also inseparable from the others by tangled thoughts and feelings. Those feelings are creating universes which are sometimes pleasing, full of the joy of a young girl’s love, but sometimes intruding and frightening. The fragility and instability of the materials I use made me compare them to the human mind and its memories. They both could be chaotic, knotted, temporary, deceiving…
In the world where tragedy is inevitable, this disease is making shortcuts and secret passages to loving memories.
Marija Avramovic
Εγκατάσταση με μουσαμά, μπογιά σε σπρέι και μαλλί πλεξίματος / Installation with nylon, spray paint and netting thread